Canım kadın, İnsanlar konuşur… Kimi akıl verir, kimi yönlendirmeye kalkar, kimi kendi korkularını senin cesaretinin üstüne örter. Ama günün sonunda yola sen çıkarsın, adımı sen atarsın, sonucu sen yaşarsın… ve evet, bedeli de sen ödersin. Çünkü hayat, başkalarının sesiyle değil; senin kendi kalbinle aldığın kararların toplamıdır. Dışarıdan bakan biri çok emin konuşabilir. “Neden böyle yaptın?”, “Bence şöyle olmalıydı”, “Sen anlamıyorsun” diyebilir. Ama o karar gecesinde titreyen senin kalbindi… O sabahlara kadar düşünüp yorulan senin zihnindi… Ve bugün neyi taşıyorsan, onu da sen taşıyorsun. Bu yüzden, canım kadın… Bir karar vereceksen, onun yükünü de güzelliğini de kendi elinden almak için ver. Kendi yolunu seçtiğinde, başkalarının gölgesi seni korkutmaz. Kendi hatanı yaptığında bile gelişirsin. Kendi doğruna yürüdüğünde ölmezsin, büyürsün. Başkaları konuşur geçer… Ama sen yaşarsın. Bu yüzden, seçtiğin her şeyin bedeline değer mi, değmez mi — buna sadece sen karar verebilirsin. Çünkü bu hayatın direksiyonunda başkası yok. Sen varsın.   Egzersiz: “Benim Kararım, Benim Bedelim” Bu çalışmayı bugün 5 dakikanı ayırarak yap. 1. Bir kâğıt al. Üste büyük harflerle yaz: “Bu kararı neden ben veriyorum?” 2. Altına iki sütun çiz: Bunu ben seçiyorum çünkü… Bunu başkalarının sesi seçiyor çünkü… 3. Dürüstçe doldur. Seni içsel olarak rahatlatan, içinden “evet” dedirten satırlar hangisiyse… işte o senin kararın. 4. Son cümleyi yaz: “Sonuç ne olursa olsun, bunun sorumluluğunu almaya hazırım.” Bu cümle seni özgürleştirir.  İçsel Güç Mührü Gözlerini kapat ve kalbine bir elini koy. Derin bir nefes al. Ve yumuşacık bir sesle söyle: “Bu hayat benim. Bu yol benim. Bu karar benim. Ve ben kendim için doğru olanı seçmeye razıyım.” Nefesini verirken izin ver… Kalbindeki o güç seni merkezine geri çağırsın.