Canım kadın, bazen bir sözle sarsılırsın. Birinin ağzından çıkan o cümle kalbine dokunur, sonra zihninde yankılanır: “Acaba haklı mı?” Ama dur bir düşün… Tavsiye almayacağın birinden neden eleştiri kabul edesin ki? Hayatında, seni küçülten değil büyüten seslere yer aç. Çünkü bazı insanlar seni anlamaz, yalnızca yargılar. Kimi, senin kadar cesur olamadığı için konuşur. Kimi, senin parladığını gördüğünde kendi gölgesine tahammül edemez. Ve kimi, kendi yaralarından konuşur — ama senin üzerine döker. İşte o yüzden, her sözü kalbine indirme. Bilinçaltın, her kelimeyi bir “komut” gibi algılar. Birinin “yapamazsın” demesini yeterince çok duyarsan, o ses senin iç sesin olur. Sonra ne olur biliyor musun? İyi bir şey olmaya başladığında içinden bir ses yükselir: “Ya bozulursa?” İşte o ses, yıllardır başkalarının yargılarından beslenen eski kayıttır. Kendini sabote eden de, o sesti. Oysa senin görevin artık onu susturmak, yerine kendi gerçeğini koymak:   “Ben yalnızca bana iyi gelen sözleri kabul ediyorum.” “Benim kaderimi, kendi kalemimle yazarım.” Unutma, bilinçaltın bir bahçedir. Ne ekersen, o büyür. Senin bahçene özdeğer, güven ve sevgi tohumları ek. Zehirli sözleri kökünden temizle. Çünkü her eleştiri doğru değildir. Ve bazen sessizlik, en bilge cevaptır. Büyük insanlar da eleştirildi; ama hiçbirinin yolu, başkalarının sesiyle çizilmedi. Onlar eleştirinin değil, niyetin enerjisini gördüler. Sen de gör canım kadın. Kimin sözü gerçekten rehber, kimin sözü sadece kendi korkusunun yankısı — bunu ayırt et. Ve bir gün biri seni yargıladığında, kendine sadece şunu sor: “Bu kişiden tavsiye ister miydim?” Cevabın hayırsa, o sözü kalbine indirme. Çünkü senin kalbinin değeri, başkalarının cümleleriyle ölçülmez. Sen zaten yeterince güzel, yeterince güçlü ve yeterince sen’sin. Bilinçaltı Egzersizi — “Kelimelerin Gücü” 1. Sessiz bir ortamda gözlerini kapat. 2. Son dönemde seni kıran veya eleştiren bir cümleyi düşün. O cümleyi zihninde bir karanlık bulut gibi canlandır. 3. Derin bir nefes al… ve nefesini verirken o bulutu dağıttığını hayal et. 4. Şimdi, o boşluğa kendi sesinle şunu söyle:   “Artık yalnızca bana iyi gelen sözleri kabul ediyorum. Ben kendi gerçeğimin sahibiyim.” 5. Sonra eline bir kâğıt al ve bugünden itibaren kendinle ilgili yalnızca güçlendirici cümleler yaz. “Ben yeterliyim.” “Ben sevgiyle yol alıyorum.” “Ben kendi değerimi biliyorum.” Bu egzersizi 7 gün boyunca sabah veya gece tekrar et. Zamanla fark edeceksin… dış dünyanın sesi azalırken, kendi sesin daha gür çıkmaya başlayacak.  Artık hatırla: Seni yargılayanlar değil, seninle yola çıkanlar değerlidir. Ve sen, kendi yolunu aydınlatacak kadar ışık taşıyorsun.