Bir gün gelir… Kendinle savaşı bırakmak istersin. Ve anlarsın ki, şifa; duygularını bastırmakta değil, onları sevgiyle dönüştürmektedir. Gölgeni kabul ettiğinde, onu artık seni yönetemez hale getirirsin. Kıskançlığın farkındalığa, öfkenin sınıra, korkunun cesarete dönüşür. Çünkü her duygu, bilinçle temas ettiğinde ışığa karışır. Artık “neden ben” değil, “ben bundan ne öğrendim?” demeye başlarsın. İşte o an, gölgen sana düşman değil, rehber olur. Çünkü o, seni en karanlıkta bile yönlendiren pusulandır.  Egzersiz: Gölgenle Barışma Mektubu Bir kağıt al ve şu cümleyle başla: > “Sevgili gölgem, seni yıllarca bastırdım ama şimdi anlamaya hazırım.” Sonra içinden gelen her şeyi yaz — kırgınlığını, öfkeni, korkunu… ve bitirirken şu cümleyi ekle: > “Artık seni sevgiyle kabul ediyorum. Işığıma dönüşebilirsin.” Kağıdı katla, kalbinin üzerine koy, üç derin nefes al, ve o anda şunu hisset: Artık tamım. Hem ışığım hem gölgemle.  Canım Kadın, Artık biliyorsun, ışığın kadar karanlığın da senin hediyen. Onu reddetme, çünkü orada bilgelik var. Kendini tam kabul ettiğinde, artık hiçbir dış etken seni kontrol edemez. Çünkü kendi iç âleminde barışı bulan kadın, dış dünyayı da iyileştirir.  Bu yazıyı okuduysan,  "Gölge Yanın 1 ve 2 " yi de oku lütfen.