Merhaba Canım Kadın,  Bugün gölge yanımızla tanışacağız.Bu aslında kitaplarca yazılacak bir konu.Burada çok derin yazmak istemesem de,temel farkındalık olarak bu konuyu  seri olarak yazacağım. Bugün gölge yanımızla tanışmakla başlayalım..  Hiç fark ettin mi, bazen içinde bir ses olur… Kıskanır, korkar, öfkelenir, savunmaya geçer. Sonra hemen utanırsın o sesten. “Ben öyle biri değilim” dersin. Ama aslında işte tam da orası — gölge yanındır. Gölge yan, senin karanlık tarafın değil; görmezden geldiğin, bastırdığın, kabul etmediğin parçandır. Toplum, aile, geçmiş ilişkiler… seni “iyi kız” olmaya, “güçlü kadın” kalıbına soktu. Ve sen her “ayıp”, “ayıklanmalı”, “gizlenmeli” dediğinde bir parçanı içeriye, gölgenin içine gönderdin. Ama o gölge orada kalmaz, susmaz da. Bir bakarsın, aynı döngüler, aynı kişiler, aynı olaylar hep karşına çıkar. Çünkü gölge yan seni cezalandırmak değil, duyulmak ister. “Beni de sev” der aslında. “Beni de gör, ben de senim.” Canım Kadın, Gölgeyle yüzleşmek cesaret ister. Ama inan bana, oraya baktığında karanlık değil; şifa, bilgelik ve güç bulursun. Çünkü ışık, ancak karanlığı tanıyan bir kalpte doğar.  Egzersiz: Gölgenle Tanışma Ritüeli    Sessiz bir ortamda derin bir nefes al. Kalbine dokun ve kendine sor:   “Hangi duygularımdan korkuyorum?”   “Beni en çok rahatsız eden davranışım ne ve aslında bana ne anlatıyor?” Bir kağıda yaz, dürüstçe, saklamadan. Sonra bu cümleyi ekle: “Bu yanımı reddetmiyorum. Onu sevgiyle kabul ediyorum.” Gözlerini kapat, o halini bir insan gibi hayal et — belki öfkeli, belki kırgın, belki korkmuş. Ona yaklaş, elini tut ve şöyle de: “Artık seni saklamayacağım. Sen de benim bir parçımsın.” Birkaç dakika sessizce kal. O anda için yumuşarsa, bil ki gölgenle barış başlamıştır. Unutma Canım Kadın, ışığın kadar karanlığın da senin öğretmenin. Gölgenle yüzleştiğinde, artık dışarıdaki kimse seni tetikleyemez. Çünkü sen kendi içindeki karanlığa ışık tuttun. Ve o zaman, kimseye savaş açmana gerek kalmaz. Çünkü sen kendinle barıştığında, dünya da sana barışla cevap verir.