Merhaba Canım Kadın, Bugün sana bir filmden daha bahsetmek istiyorum: The Shack (Baraka). İzlediğinde sadece bir film değil, kendi ruhunun derinliklerine açılan bir kapı göreceksin. Filmde bir adam, yaşadığı büyük bir acının ardından, Allah’ın varlığını ve adaletini sorgularken bir “baraka”ya davet ediliyor. O baraka, aslında onun bilinçaltıydı. İçinde yıllarca bastırdığı suçluluk, öfke ve çaresizlik orada saklıydı. Bizim de hepimizin içinde böyle bir baraka var Canım Kadın. Bir zamanlar acıyı gömdüğün, “artık hatırlamak istemiyorum” dediğin, susturduğun o yer. Ama hayat bir gün seni, hiç beklemediğin bir anda o kapının önüne getirir. Çünkü ruh, yüzleşmeden tamamlanmaz. Barakaya girmek demek, kaçtığın duygularla yeniden karşılaşmak demektir. Ve o an, içinden bir ses yükselir:   “Neden ben?” Ama cevabı çok derindir:   “Çünkü senin içindeki ışık, o karanlığın içinden doğacak.” Filmde Tanrı, sevgi dolu bir bilgelikle konuşur:   “Affetmek, olanı haklı çıkarmak değil; seni o zincirden özgür bırakmaktır.” İşte bu, İslam’ın özünde de budur Canım Kadın. Kur’an bize affetmeyi, sabrı ve teslimiyeti öğretirken aslında ruhun özgürleşme yolunu gösterir. Affetmek, acıyı unutmak değil; o acının seni büyüttüğünü fark etmektir. Çünkü Allah, seni cezalandırmak için değil, kendine döndürmek için o yolları açar. Baraka, bir mekân değil; kalbinde yıllardır kilitli duran bir kapıdır. O kapıyı açtığında, Allah’ı orada bulursun. Çünkü O, hiç gitmemiştir. Sen sadece uzaklaşmışsındır. Karanlığın ortasında fark ettiğin o ses — senin bilinçaltının ilahi yankısıdır. “Ben buradayım. Artık yüzleş ve özgürleş.” Ve sen barakadan çıktığında, hiçbir şey aynı görünmez ama her şey değişmiştir. Artık Allah’ı gökyüzünde değil, kendi kalbinde hissedersin. Çünkü bilirsin:   “Ben karanlıkta bile yalnız değilim.” “Sevgi beni terk etmedi; ben sevgiden uzaklaştım.” “Artık suçluluk değil, anlam rehberim.”    Egzersiz – Kalbine Dönüş: 1. Sessiz bir köşeye geç. Bir mum yakabilir ya da loş bir ışıkta oturabilirsin. 2. Gözlerini kapat ve zihninde “barakanı” hayal et — o karanlık, sessiz yer. 3. Kapının önünde durduğunu düşün. Derin bir nefes al. 4. Kapıyı açtığında orada gördüğün ilk duyguya yaklaş. Belki öfke, belki suçluluk, belki özlem... 5. Ona sadece şunu söyle:   “Seni görüyorum. Artık senden kaçmıyorum.” 6. Gözlerini aç ve bir kâğıda yaz:   “Artık kendi kalbimle barışmayı seçiyorum.” Canım Kadın, Hepimizin içinde bir baraka var. Ama o karanlık, bizi cezalandırmak için değil; ışığımızı hatırlatmak için var. O kapıdan her girişinde biraz daha arınırsın. Biraz daha güçlenirsin. Ve bir gün fark edersin ki: Sen hiç kaybolmamışsın, sadece kendi kalbine dönüş yolundaymışsın.