Türkiye, nüfus yapısında önemli bir dönüşüm yaşarken, emekli ve asgari ücretli sayısı ekonominin ve sosyal politikaların en kritik göstergelerinden biri haline gelmiş durumda. Son yıllarda hem demografik değişim hem de ekonomik dalgalanmalar, emeklilerin ve asgari ücretlilerin yaşam standartlarını doğrudan etkilerken, devletin sosyal güvenlik ve çalışma politikaları üzerinde de ciddi baskılar oluşturuyor. Emekli Nüfusunda Artış: Sosyal Güvenlik Sistemi Üzerindeki Yük Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) verilerine göre, 2025 itibarıyla Türkiye’de yaklaşık 12,5 milyon emekli bulunuyor. Bu sayı, ülke nüfusunun yaklaşık %15’ini oluşturuyor. Emeklilerin büyük çoğunluğu SSK ve BAĞ-KUR kapsamında emekli olurken, son yıllarda özellikle kamuda çalışan memurların emekli sayısında da artış gözlemleniyor. Emekli sayısındaki artış, sosyal güvenlik sistemi üzerinde mali bir baskı oluşturuyor. SGK’nın (Sosyal Güvenlik Kurumu) verilerine göre, emeklilere yapılan aylık ödemeler 2025 yılı itibarıyla 180 milyar TL’yi aşıyor. Bu durum, devlet bütçesinin önemli bir kısmının sosyal güvenlik harcamalarına ayrılması anlamına geliyor. Uzmanlar, emeklilik yaşının ve prim gün sayısının artmasının sistemin sürdürülebilirliği açısından kritik olduğunu belirtiyor. Demografik olarak bakıldığında, Türkiye’de yaşlı nüfusun oranının artması, emekli sayısının önümüzdeki 10 yılda daha da yükselmesi anlamına geliyor. Nüfus projeksiyonlarına göre, 2035 yılında emekli sayısının 16 milyonu aşması bekleniyor. Bu durum, genç nüfus ile emekliler arasındaki ekonomik dengenin sağlanmasını zorlaştırıyor. Asgari Ücretli Sayısında Dalgalanmalar Öte yandan, Türkiye’de asgari ücretle geçinen nüfus da oldukça geniş bir kesimi temsil ediyor. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’nın verilerine göre, 2025 yılı itibarıyla yaklaşık 10 milyon çalışan asgari ücretle çalışıyor. Bu rakam, toplam çalışan nüfusun yaklaşık %35’ini oluşturuyor. Asgari ücret hem işçi yaşam standartlarını hem de tüketim eğilimlerini doğrudan etkileyen bir parametre. TÜİK ve Hazine ve Maliye Bakanlığı’nın ortak analizlerine göre, asgari ücretli çalışanların büyük kısmı şehir merkezlerinden ziyade küçük ve orta ölçekli ilçelerde yoğunlaşıyor. Bu durum, bölgesel gelir dağılımındaki dengesizlikleri de gözler önüne seriyor. Son yıllarda asgari ücrette yapılan artışlar, enflasyon karşısında çalışanların alım gücünü korumayı hedeflese de özellikle gıda ve enerji fiyatlarındaki hızlı artışlar, bu çabaların etkisini sınırlıyor. Asgari ücretli çalışanlar, gelirlerinin büyük bir kısmını temel ihtiyaçlara ayırmak zorunda kalıyor. Bu da tasarruf yapmalarını ve uzun vadeli yatırımlarını engelliyor. Emekli ve Asgari Ücretli Arasındaki Bağlantı Emekli ve asgari ücretli sayısı arasındaki ilişki, Türkiye ekonomisinin temel yapısını anlamak açısından kritik öneme sahip. Bir yanda prim ödeyen genç çalışanlar, diğer yanda maaş alan emekliler bulunuyor. Ancak, asgari ücretle geçinen milyonlarca çalışan, emekli sistemine yeterli prim katkısı sağlayamıyor. Bu durum, sosyal güvenlik sisteminin uzun vadeli sürdürülebilirliğini tehdit ediyor. Ekonomistlere göre, emekli sayısının artışı ve asgari ücretli çalışan sayısının yüksekliği, sosyal dengeyi korumak için kapsamlı politikaların uygulanmasını gerekli kılıyor. Örneğin, emeklilik yaşının kademeli olarak artırılması, prim ödeme sisteminin güçlendirilmesi ve asgari ücretin yaşam maliyetlerine göre düzenli olarak güncellenmesi, bu politikalar arasında yer alıyor. Geleceğe Dönük Öngörüler ve Çözüm Arayışları Uzmanlar, Türkiye’nin 2050 yılına kadar genç nüfus oranının düşeceğini ve emekli sayısının artacağını öngörüyor. Bu da devletin sosyal güvenlik harcamalarını ciddi şekilde artıracağı anlamına geliyor. Bu bağlamda, hem asgari ücretli çalışanların ekonomik durumunu iyileştirmek hem de emeklilere yeterli ve sürdürülebilir gelir sağlamak için reform niteliğinde adımlar atılması gerekiyor. Bunlar arasında, iş gücü piyasasının modernizasyonu, kayıt dışı çalışmanın azaltılması, genç nüfusun istihdam oranının artırılması ve prim ödeme sisteminin güçlendirilmesi ön plana çıkıyor. Ayrıca, sosyal yardımların ve emekli maaşlarının enflasyon karşısında koruma mekanizmalarıyla desteklenmesi, ekonomik denge açısından kritik bir rol oynuyor. Sonuç olarak, Türkiye’de emekli ve asgari ücretli sayısı sadece birer rakam değil; ekonominin, sosyal güvenliğin ve geleceğe dair politikaların göstergesi. Hem devlet hem de özel sektör için bu konuda yapılacak doğru planlama, ekonomik istikrarın korunması ve sosyal adaletin sağlanması açısından belirleyici olacak.