Prof. Dr. Eğilmez, Aşık Veysel’in Türkülerini Seslendirdi

Doktor Prof. Dr. Eğilmez, Aşık Veysel’in hayatındaki önemi ve mesleğini seçmedeki önemini anlattı. Eğilmez “Başka Aşık Veysel’ler de bunu yaşamasın diye ben göz doktoru olacağım dedim” açıklamasını yaptı

Haber: Çağatay Yiğit Akkaya - Kameraman: Berkay Gümüş - Türk Milleti’nin ve Türk Kültürü’nün önde gelen ismi Aşık Veysel, hayatı, eserleri ve değerleri ile yaşamaya devam ediyor. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Prof. Dr. Sait Eğilmez, sazıyla Aşık Veysel’in eserlerini seslendirdi. Eğilmez’in seslendirdiği eserler, izleyiciler tarafından da ilgiyle takip edildi.  Kornea naklinin önemine değinen Eğilmez “Kornea gözün dünyaya açılan penceresidir. Bugün ülkemizde yaklaşık, 3500 kişi sadece uygun kornea bulunmadığı için sıra bekliyor. Halbuki yılda bulaşıcı hastalıklar dışında 380.000 kişinin vefat ettiği bir ülkedeyiz. Ben diyorum ki, Türkiye’deki insanların sadece yüzde 1’i benim kornealarım öldükten sonra toprağa gömülmesin birine ışık olsun dese Türkiye’de kimse bir saniye kornea beklemiyor olacak. Biz Türkiye’nin yüzde 1’inin farkındalığını kazanabilirsek kornea nakli beklemek diye bir şey olmayacak. Benim hayalim kornea beklenmeyen bir Türkiye’yi yaratmak. Aşık Veysel eğer 1894’de değil de 1994’de doğmuş olsaydı, şu an da kornea nakli ile görebilen birisi olacaktı” dedi.  “Herkes Kornea Bağışçısı Olabilir” Korneanın Sesi ile ilgili konuşan Eğilmez “Korneanın sesi olmaya karar verdik. Çünkü kornea kendisi görünmeyen ama insanlara gördürten bir doku. Onun sesini çıkartmak durumundaydık. Bir ihtiyaç var farkındalık sağlayalım. Herkes kornea bağışçısı olabilir. Kan uyumu, doku uyumu hiçbir şey gerekmiyor. Yeter ki e nabıza girelim kendi dokumuzu bağışlayalım. Biz korneanın sesi olmaya karar verdik ve 166 tane halk konseri verdik bu zamana dek. Kornea nakli olan hasta, kornea  nakli yapan hekim, kornealarını bağışlamış  müzisyenlerden oluşmuş bir ekibimiz var” diye söyledi.   “Başka Aşık Veysel’ler Bunu Yaşamasın” Kendisini göz doktoru olmaya iten sebepler ile ilgili konuşan Eğilmez “Göz doktoru olma sebebim, Aşık Veysel’i hayatını okumamla başladı. Okuma yazmayı öğrendiğimde babam bana Aşık Veysel’in Dostlar Beni Hatırlasın adlı kitabı hediye etti. Ben o kitabı okuduğumda aslında Aşık Veysel’in göz doktoru olsa görebilecek birisi olduğunu fakat bir göz hekimine bile ulaşamadığını fark ettim. Hayatı boyunca başına gelen kötü şeylerin kendi kusuru olduğunu ifade etmiş. Ben demiştim ki, Aşık Veysel bir göz doktoruna ulaşamamış, ben onun zamanına erişemedim ama başka Aşık Veysel’ler de bunu yaşamasın diye ben büyünce göz doktoru olacağım dedim. Bu sözü söylediğimde 8 yaşındaydım” diye belirtti.  “Onun Sazı Olduğuna İnanamadım” Aşık Veysel’in evine yaptığı ziyaret ile ilgili konuşan Eğilmez “Aşık Veysel görmüyor diye okuyup göz doktoru olan bir göz hekimi olunca, 1998’de kendim gibi göz hekimi olan eşim Deniz Eğrilmez ile birlikte Aşık Veysel’in evini ziyaret ettik. Aşık Veysel’in evi o zamanda müzeydi ama gerçek bir evdi. Müzeyi de bizzat kızı gezdirdi. Hatta evde Aşık Veysel’in sazını çalma şansım da oldu. Gerçekten onun Aşık Veysel’in sazı olduğuna ilk önce inanamadım. Dedim “Bu gerçekten Aşık Veysel’in sazı mı?” “Dediler başka kimin sazı olacak?” Çok etkilendim, mutlaka benim gibi dünya kadar bir sürü insanı etkilemiştir. Aşık Veysel’i tanıyıp da etkilenmeyen etkilenmeyen ve iyi insan olmayan kimseyi görmedim” ifadelerine yer verdi.  “Milli Birlik ve Beraberliğimizin En Örnek İnsanıdır” Eğilmez “Aşık Veysel bir filozoftur. Okul okumadan köy enstitülerinde öğretmenlik yapmış. Hiç okula gidememiş, okur yazar olmayan ama öğretmen olmuş. Bu dünyada belki de tek insandır. Acı çekmiş acılarından ders almıştır. Muzaffer Sarısözen der ki “Milli birlik ve beraberliğimiz bağlamalarımızın arasındadır” der. Aşık Veysel milli birlik beraberliğimizin en örnek insanıdır” ifadelerini kullandı.  “O Ağacın Duygusu Vardı” Eğilmez “Ahmet Kutsi Tecer, Aşık Veysel’i tanıttıktan sonra köy enstitüsünde öğretmen olmasını ve böylelikle bir gelirinin olmasını sağlamış. Altı yıl kadar farklı yerlerde 9 ayrı yerde köy enstitüsü öğretmenliği yapmış ve görev yaptığı yerlerden biri olan Hasanoğlan Köy Enstitüsü’nün önünde bir kiraz ağacı var. O ağacın bir gün rüzgar zamanında inlediğini söylemiş arkadaşlarına. Demişler ki, Veysel ağacın duyguları yoktur bunu yapamaz. Yok demiş ben şu anda rüzgarların uğultusuna duyan bir sesle inlediğini görüyorum demiş. Fakat Aşık Veysel rüzgar gittikten sonra gitmiş bakmış ki dalları kırılmış kiraz ağacının, demiş ki bak ağaç inliyordu. Bir ulu ağaçtan bir yaprak düşse esen rüzgarlara uyar inler. Derdini aleme yayar inler. Aşık Veysel’in aslında ben o sesi duydum, o ağacın bir duygusu vardı diyor Aşık Veysel” diye belirtti.